از امام سجاد(سلام الله علیه) سؤال کردند: ما بالُ الْمُتَهَجِّدینَ بِاللَّیلِ مِنْ اَحْسَنِ النّاسِ وجهاً؟ چه می‌شود شب‌زنده‌داران را که از همه مردم نیکوچهره‌تر هستند؟
(روشن است که مقصود از «نیکوچهره‌تر» نه خوشگلی است که مثلا چشم و ابرویشان چگونه است، بلکه یعنی یک چهره تودل‌بروِ نورانی جذابی دارند.)

امام فرمود: لاَِنَّهُمْ خَلَوْا بِاللهِ فَکساهُمُ اللهُ مِنْ نورِهِ؛چون اینها با خدای خود توفیق خلوت پیدا کرده‌اند، خدا از نور خودش به آنها پوشانیده است.

پیغمبر اکرم(ص) فرمود: اَلرَّکعَتانِ فی جَوْفِ اللَّیلِ اَحَبُّ اِلَی مِنَ الدُّنْیا وَ ما فیها؛ دو رکعتِ در دل شب، نزد من از همه دنیا و مافیها بیشتر ارزش دارد.

پی نوشت: استاد مطهری، آشنایی با قران، ج۱۰، ص۳۴.